Veel gepensioneerden twijfelen of werken na pensioen betekent dat ze opnieuw geconfronteerd worden met administratieve druk, registraties en digitale systemen. Deze zorgen komen vaak voort uit eerdere ervaringen, maar moderne ondersteunende rollen laten zien dat het ook anders kan.
Bij veel mensen die lang in de zorg hebben gewerkt, roept het woord “administratie” direct spanning op. Jarenlang zijn zorgprofessionals geconfronteerd met registratieverplichtingen, digitale systemen die niet gebruiksvriendelijk waren en werkdruk die werd versterkt door papierwerk. Het is begrijpelijk dat gepensioneerden niet opnieuw in dat landschap willen stappen. Deze angst is één van de meest herkenbare redenen waarom mensen twijfelen om weer aan het werk te gaan.
Wat veel gepensioneerden echter niet weten, is dat de rollen die tegenwoordig beschikbaar zijn voor 65-plussers vaak juist zijn ontworpen om deze administratieve druk te verlichten voor de teams. Dat betekent dat doorpakkers doorgaans niet te maken krijgen met complexe systemen, uitgebreide rapportages of ingewikkelde administratieve taken. De taken zijn gericht op ondersteuning, niet op registratielast. Voor veel van deze functies is basale digitale vaardigheid voldoende en wordt weinig tot geen systeemwerk gevraagd.
De angst voor digitale systemen komt vaak voort uit eerdere negatieve ervaringen: systemen die traag waren, onlogisch in gebruik of waarbij medewerkers verantwoordelijk waren voor een groot aantal registraties. In veel moderne ondersteunende functies is dit niet meer aan de orde. Wanneer er digitale hulpmiddelen nodig zijn, gaat het meestal om eenvoudige handelingen zoals het openen van een cliëntkaart, het noteren van een korte observatie of het lezen van een overdracht. Bovendien krijgen gepensioneerden begeleiding en uitleg wanneer dat passend is, zodat onzekerheid over technologie geen drempel hoeft te vormen.
Ook bureaucratie wordt vaak genoemd als een knelpunt. Veel mensen hebben het gevoel dat zorgteams overspoeld zijn geraakt door regels, afvinklijstjes en externe verantwoording. Gepensioneerden geven aan dat dit één van de redenen was dat zij opgelucht waren na hun pensionering. Maar ondersteunende taken zijn juist bedoeld om de bureaucratie te verlichten voor anderen, niet om deze opnieuw te dragen. Veel van het “zware” administratieve werk blijft bij het team of de BIG-geregistreerde collega’s. Doorpakkers leveren vooral rust, menselijkheid en ondersteuning - niet registratiedruk.
Ten slotte speelt onbekendheid een rol. Veel gepensioneerden weten niet dat ondersteunende functies flexibel, licht en overzichtelijk kunnen zijn, en dat taken bijna altijd vooraf duidelijk zijn afgesproken. De rollen zijn vaak zo vormgegeven dat mensen zich kunnen richten op wat zij wél leuk vinden: contact met cliënten, praktische ondersteuning of helpen met rust en structuur op de afdeling.
Samengevat is angst voor bureaucratie of technologie begrijpelijk, maar in de praktijk veel minder relevant dan vaak wordt gedacht. Ondersteunende functies zijn licht, duidelijk en afgestemd op de mogelijkheden van gepensioneerden. Met goede uitleg, heldere afspraken en beperkte digitale handelingen kunnen veel mensen zonder zorgen een waardevolle bijdrage leveren.
Bronnen
V&VN. (2022). Administratieve druk in de zorg. https://www.venvn.nl/nieuws/breng-de-administratieve-lasten-in-de-zorg-omlaag/
Coöperatie VGZ. (2023). Registratielast in de zorg: oorzaken en oplossingen. https://www.cooperatievgz.nl/cooperatie-vgz/zorg/personeelstekort-zorg
Vilans. (2023). Digivaardigheid in de zorg. https://www.vilans.nl/thema/digivaardigheid
